Ciekawostki

W Azji Środkowej stosowano także płytki terakotowe wycinane (portal mauzoleum Mazar-Manasa z XII wieku) W Europie terakotę stosowano w okresie średniowiecza - (np. portal kaplicy w Malborku - XIII w., elewacja klasztoru Certosa w Pawii, Ospedale Maggiore w Mediolanie - XV wiek.

» ArchiwumDopiero w okresie renesansu ...Glazura - cienka powłoka ze ...Morbi aliquet imperdiet nunc, ut ...Nulla quis luctus purus. Ut ...Terakota (wł. terra cotta – ...W Azji Środkowej stosowano także ...

Inne ciekawostki:

• Terakota (wł. terra cotta – ziemia wypalona) – wyroby z dobrze oczyszczonej i wypalonej gliny w formie figurek lub płytek, stosowane do zdobień. Znane w starożytnej Grecji, Etrurii, Rzymie. Przedmioty były modelowane ręcznie lub odciskane w formach a następnie wypalane. Wyrobów nie powlekano firnisem i początkowo nie malowano. Najciekawsze figurki pochodzą z IV w. p.n.e. z Tanagry – miasto w Grecji, z okresu hellenistycznego – z Myriny. Największe, naturalnej wielkości figury (w tym tzw. Apollo) pochodzą z Wejów (500 r. p.n.e.). Oprócz figurek wykonywano płytki do zdobień (antefiks, akroterion), dachówki i simy, płytki do licowania ścian (np. dach świątyni Hery na Olimpii - VII wiek p.n.e.), wnętrza teatrów, term, w domach mieszkalnych.
• Dopiero w okresie renesansu terakotę zastąpił fajans. Powrót do stosowania wyrobów z terakoty miał miejsce w 1760 r., po uruchomieniu w Anglii fabryki płytek ściennych. Płytki terakotowe są stosowane także współcześnie, najczęściej w postaci płytek podłogowych i ściennych.
• Glazura - cienka powłoka ze szkliwa nakładana na wyroby ceramiczne dla nadania im walorów dekoracyjnych, trwałości i zabezpieczenia przed przenikaniem wody. Stosowana do pokrywania płytek ceramicznych, cegieł, kafli piecowych, naczyń itp. Glazura nadaje przedmiotom większą gładkość, połysk i kolor.